Quito en Galápagos

Op maandag 15 april hebben we 's avonds Bennie en Geertje van het vliegveld in Quito opgehaald. Het was heel leuk om elkaar na zo'n lange tijd weer te zien! De door ons meegebrachte biertjes uit Peru (Cuzqueňa Negra) smaakten erg goed op het dakterras van ons hostel, waar we een supermooi uitzicht hadden op de oude stad. Het was weer erg gezellig! We hebben wel gelachen: ondanks de Spaanse lessen was m'n vader erg verbaasd dat alle straten in de oude stad 'una via' heten...... (de straten zijn zo smal, dat bijna alles eenrichtingsverkeer is). De dagen daarna hebben we in de mooie koloniale binnenstad rondgelopen en een bezoek gebracht aan o.a. het San Francisco klooster en het paleis van de huidige president van Equador: Rafael Correa. Dat was erg bijzonder, omdat hij daar woont en werkt, en ook omdat hij iedereen kosteloos binnenlaat en als cadeau ook nog een foto van onszelf meegeeft, gemaakt bij hem op de trap. Zoiets zou Mark toch nooit doen?!?! Ook zijn we de torens van de Iglesia Basilica met mooie uitzichten op de stad geweest.

We waren erg blij dat we in Quito vliegtickets naar Galápagos hebben kunnen regelen! Donderdag 18 april was het zover en landden we op het eiland Baltra. Na een korte reis met de ferry en een busritje van een uurtje kwamen we aan in Puerto Ayora, de hoofdstad van Santa Cruz. Tijdens de rit meende m'n moeder al grote schildpadden langs de weg te zien, maar m'n vader was ervan overtuigd dat het toch rotsen moesten zijn geweest (achteraf waren het inderdaad grote schildpadden). In de haven zagen we al krabben, zeeleeuwen, pelikanen en roggen, ongelooflijk! Bizar om pelikanen en zeeleeuwen te zien schooieren bij de visafslag! De volgende dag hebben we een 8 daagse bootreis met vertrek op maandag geboekt (we hadden geluk dat we een mooie last minute deal konden regelen met vertrek na 3 dagen). 's Middags hebben we de boot naar het grootste en jongste eiland van de Galápagos, Isabela, genomen. De Galápagos archipel bestaat geheel uit vulkanische eilanden, de 'hot spot' bevindt zich onder Isabela, waar dus nog steeds activiteit is (laatste uitbarsting van de Cerra Negra was in 2005). De tectonische plaat die erboven zit (de Nazca plaat), beweegt zich in zuid oostelijke richting met 9 cm per jaar. Daardoor is er geen vulkanische activiteit meer op Espanola, het oudste eiland in het zuid oosten. De Nazca plaat schuift onder een andere plaat: er zijn al veel eilanden onder water verdwenen. De volgende dag hebben we eerst flamingo's gezien en daarna gewandeld bij de vulkaan Cerra Negra, die een krater heeft met een enorme diameter. Vervolgens zijn we door een geweldig zwart landschap van oude lavastromen en kraters (Volcan Chico) naar een uitzichtpunt gelopen. Vlak daarvoor begon het te regenen en kwam het water met bakken uit de lucht. Geen uitzicht helaas! Poncho's neem je ook niet voor niets mee.... We hebben de middag afgesloten in Las Tintoreras waar we tijdens onze zodiactocht (rubberbootje, ook wel panga) de Galápagos pinguin goed hebben gezien, heel klein en schattig. Op een nabijgelegen eiland zaten honderden zeeleguanen; het enige reptiel dat zwemt en alleen op de Galápagos voorkomt (zoals de meeste flora en fauna daar). Tijdens het snorkelen zagen we grote schildpadden en zwemmende pinguins. Zondags hebben we een bezoek gebracht aan het landschildpadden broedcentrum. Hier zorgen 4 vrouwtjes en 4 mannetjesschildpadden voor het behoud van nageslacht. Wanneer de schildpadden groot genoeg zijn worden ze in het wild weer uitgezet. De populatie landschildpadden op verschillende eilanden is in 1800-1900 enorm gedaald en zelfs uitgestorven door o.a. aanwezige piraten voor voedsel (schildpadden kunnen 100 dagen zonder eten en drinken en zorgde voor vers vlees op zee). De broedcentra's op de verschillende eilanden zijn een groot succes! De populatie is weer aardig op pijl en de broedcentra zijn waarschijnlijk niet meer heel lang nodig.

Op maandag 18 april zijn we aan boord van "King of the seas" een kleine boot voor maximaal 12 passagiers, gegaan. Na een vreselijke terugvaart vanaf Isabela met hoge golven, waardoor de boot steeds naar beneden viel (een wonder dat we niet bont en blauw waren), was de eerste dag op de boot wel even wennen. Hoewel zeeziekte voor mietjes is, heb ik de eerste dag toch over de reling gehangen.... Gelukkig was rond etenstijd de boel weer aardig rustig (zo zonde anders van dat lekkere eten!). Daarna heb ik geen last meer gehad gelukkig! De boot was erg mooi met een eigen douche en wc voor iedere 2p kabine. De eerste 4 dagen waren we maar met 10 mensen: 2 Spaanse vrienden, een Frans ouder echtpaar (die tegen de verwachting in jonger bleken dan mijn ouders), een egoïstische Canadees en een Amerikaanse meid. Na een zodiactoer door de mangroves van Black Turtle Cove met zeeschildpadden aan het wateroppervlak, is onze boot begonnen aan zijn reis naar de zuidelijke eilanden. Dinsdagochtend hebben gesnorkeld in het blauwe water van Las Grietas (rotsen met half zout, half zoet water ertussen) en 's middags landschildpadden in het wild in de hooglanden van Santa Cruz kunnen bewonderen. De volgende dag na een lekker ontbijt van onze topkok Ivan hebben we eerst een van de Plazas eilanden (ten oosten van Santa Cruz) bezocht. We werden verwelkomd door in het water spelende jonge zeeleeuwen, geweldig om te zien. 10 meter verder zaten gele landleguanen en daarnaast nestende nocturnal gulls (aparte vogels met rode oogjes die 's nachts vissen). Onze monden vielen open van verbazing zoveel dieren en zo dichtbij allemaal en niet bang (ze hebben vrijwel geen natuurlijke vijanden) en een enorm mooi landschap. Galápagos is echt een droombestemming! Het fototoestel heeft overuren gedraaid..... Na de overheerlijke lunch met toetje (al het eten was superlekker), voer onze boot naar Santa Fé. Daar hebben we een mooie wandeling gemaakt en de groene landleguaan gezien. Tijdens het aantrekken van de vinnen voor het snorkelen kwam een enorme Galápagoshaai van wel 3 m langs de boot op zoek naar voedsel....

San Cristóbal was de bestemming voor de daaropvolgende 2 dagen. Na een nachttocht kwam onze boot aan bij Punta Pitt in het noorden van het eiland. We begonnen met een wandeling met mooie uitzichten op de baai. Ook hebben we de redfooted boobybird gezien, zelfs met jonkies. Snorkelen was de volgende activiteit. We hebben gespeeld met een groep zeeleeuwen; een onvergetelijke ervaring! Na al dit moois ging de boot naar Kicker Rock; 2 grote rotsen midden in zee. Tussen de 2 rotsen in de stroming hebben we gesnorkeld tussen adelaarsroggen, Galápagoshaaien, whitetiphaaien, schidpadden en......... hamerkophaaien!! Niet te geloven gewoon! Bennie dacht dat het zieke haaien waren, zo'n rare kop, er moest toch wat mis zijn met die haai. We hebben de dag afgesloten op het strand van Cerro Brujo met jagende bluefooted boobybirds, die vertikaal de zee induiken op zoek naar vis en een mooie zonsondergang. In de havenplaats Puerto Baquerizo Moreno hebben we met onze groep een biertje gedronken en gedanst in de plaatselijke discotheek, erg gezellig! Dit was de laatste avond van de Fransen en de Spanjaarden. We kregen er twee vrolijke Indonesische globetrotters, een saaie kiwi (Nieuw-Zeelander), een Australische fotografe, en een WNF-bioloog met vrouw en 1,5 jaar oud kind voor terug.

De volgende dag hebben we gewandeld op Lobos eiland waar we baltsende fragatvogels met enorme grote opgeblazen rode zakken in de hals hebben bewonderd. Ook hebben we kunnen genieten van nestende bluefooted boobybirds (in het Nederlands: Janvangenten). Ze zijn zo grappig met die blauwe voetjes! Daarna hebben we genorkeld en een krater met zoet water, waar fregatvogels drinken en hun veren wassen, bezocht.

De zaterdagochtend hebben we doorgebracht op Snow beach op Espaňola. Het zand daar is net zo wit als sneeuw. Geertje kreeg daar de volle aandacht van een jonge zeeleeuw, geweldig om te zien hoe nieuwsgierig die dieren zijn. Tijdens het snorkelen hebben we weer whitetiphaaien, mooie zeesterren en een octopus gezien. Na de lunch voer de boot weer verder en hebben we een wandeling gemaakt en weer nieuwe beesten gezien. De mask boobybird heeft een soort masker op en een mooie gele snavel. De grootste vogels van de Galápagos lagen hier te broeden, de waved albatros met een spanwijdte van wel 2,5 m en ze zijn monogaam, net als de nocturnal gull. Ook is hier het vliegveld van de albatrossen; door windstromen en een klif kunnen de vogels goed opstijgen en landen. Een ander spectacel was de "Blow hole". Dit is een gat in de rots waar door druk van de golven water metershoog wordt 'uitgespoten' (vergelijkbaar met de Boca's op Curacao).

Floreana was het laatste eiland dat we hebben bezocht. Hier komen zeeschildpadden aan land om eieren te leggen. In de lagune zaten flamingo's. In de "Corona del diablo", een krater die in de zee aan het verdwijnen is en waarvan alleen de kraterrand nog boven het water uitkomt, hebben we genoten van prachtig koraal en veel kleurige vissen. De middag hebben we op het strand van "Postman bay" doorgebracht. Het is hier traditie om kaarten achter te laten, die andere mensen meenemen om van hand tot hand te bezorgen, analoog aan hoe het destijds ging in de 'piratentijd'. Ben benieuwd of onze kaartjes hun bestemming zullen vinden. Helaas vonden we geen kaarten voor noorderlingen of oosterlingen uit Nederland voor wie we post konden bezorgen. Ook hebben we een lavatunnel bezocht. Daarbinnen was het zo donker dat je je een beetje voor kunt stellen hoe een blinde zich voelt: helemaal niets zien met je ogen open is heel apart. We hebben onder water nog kunnen genieten van enorme schildpadden en een show van een spelende jonge zeeleeuw. Floreana was helaas de laatste bestemming, na 8 dagen zat onze Galápagos cruise er echt op.

Het was een geweldige en bijzondere ervaring om dit met z'n vieren zo mee te maken! We hebben ontzettend genoten!!