Cuenca, Cajas, Alausi, Baňos, Quilotoa en Otavalo

Maandag 28 april hebben we helaas afscheid van de Galápagos eilanden genomen, wat was het fantastisch! We zijn geland in Guayaquil en daarna met de bus door het nationale park Cajas naar Cuenca gereden. Cuenca is een koloniale plaats in het zuiden van Ecuador, waarvan de binnenstad op de Unesco werelderfgoedlijst staat. We hebben o.a. de kathedraal met zijn mooie blauwe koepels (tegeltjes afkomstig uit Tjechië) bezocht en zijn de torens met mooie uitzichten op de stad opgegaan. Aan het einde van de middag hebben we in een gezellige microcerveceria geproost op de Willem Alexander en Maxima, Daan ter gelegenheid van koninginnedag in het oranje. De verschillende donkere biertjes smaakten erg goed!

Het nationale park Cajas, bekend vanwege zijn vele meren (235 grote en honderden kleine) en vele soorten planten (meer dan 300), was vanuit de bus zo mooi, dat we er graag wilden wandelen. Eerst hebben we genoten van mooie uitzichten op de vele meren vanaf het hoogste punt (4200 m) van het park. Dit was een bijzondere plaats omdat de meren aan de ene zijde via rivieren afwateren in de Atlantische oceaan en de meren aan de andere zijde in de Stille oceaan. Daarna hebben we gewandeld langs de meren en door een speciaal bos van ongeveer 1000 jaar oud. Haha, voor sommigen was dit wel een uitputtingsslag....

Vrijdag hebben we de treinreis "Nariz del diablo" (neus van de duivel; de berg lijkt op een neus, duivels omdat er ongeveer 2000 mensen gesneuveld zijn bij de aanleg) gemaakt, een gedeelte van de vroegere lijn van Guayaquil naar Quito. De trein vertrok uit Alausi en heeft als eindbestemming Sibambe zo'n 12 km verderop met een hoogteverval van 765 m. Dit wordt deels opgelost door van spoor te wisselen en daardoor zigzaggend naar beneden te gaan. Mooie uitzichten, helaas door het raam, want sinds een jaar hebben ze nieuwe treinen, waar je niet op het dak mag zitten.

Daarna zijn we doorgegaan naar Baňos. Toen we daar rondliepen, op zoek naar een hostel, kwamen we ineens Jesus, een van de Spanjaarden op onze boot in Galápagos, tegen. We hebben gezellig met elkaar een biertje gedronken, echt een blij weerzien! Die nacht werd ik (Daan) een paar keer wakker geschud door rammelende deuren en hard gerommel. 's Ochtends kwam ik erachter dat de vulkaan Tungurahua, die vlakbij Baňos ligt actief is.... (Baňos was bedekt onder een laagje as en een zonnebril was fijn om te voorkomen dat er as in je ogen kwam).

Baňos staat bekend om zijn thermaalbaden die door vulkanische activiteit worden verwarmd. We zijn als echte toeristen dan ook naar het luxe hotel Luna Runtun, bovenop de berg, gegaan om te genieten van warme baden en geweldige uitzichten op Baňos. Dat was een fijne relaxdag met lekker eten in het bijgelegen restaurant. Tijdens het badderen zagen we al rookpluimen uit de vulkaan komen en in de avond, toen we in de taxi terug zaten, hoorden we een harde knal en zagen we geelrode lavastromen uit de krater stromen; erg indrukwekkend zo'n mini-vulkaanuitbarsting!

De volgende dag hebben we samen met Jesus 32 km van de route "La ruta de las Cascadas" gemountainbiked. Het is een gedeelte van de weg van Baňos naar Puyo, totaal 61 km, met onderweg allerlei watervallen langs de route; erg mooi. De terugreis zou zonder problemen met de bus kunnen, maar omdat het zondag was en erg druk was stopte er geen enkele bus... Gelukkig konden we met welwillende Ecuadorianen liftend met ook de fietsen in pick-ups terug naar Baňos.

Maandag en dinsdag hebben we in Quilotoa, een klein plaatsje op het platteland op ruim 3900 m hoogte, doorgebracht. Bennie had voor de 3de keer een ziekte-episode; gelukkig waren er goede bedden en zaten de banken rond de kachel lekker. Femke en ik hebben die dag samen met een Belg een wandeling rondom het kratermeer over de kraterring gemaakt. Volgens de bevolking heeft het meer een oneindige diepte, geologen schatten het echter op 250 m. De eerste 3,5 uur waren top, maar het laatste uur in hagel en stromende regen, maakte dat ook wij blij waren met een warme douche en de kachel. Ondanks dat waren de uitzichten op het groene meer en de omgeving erg mooi!

Woensdagochtend zijn we met de lokale bevolking (totaal 17 mensen en een baby) achterin een pick-up met overdekte bak naar Latacunga gegaan, een tocht van 2 uur. De weg was namelijk het grootste deel van de dag afgesloten voor de bus, omdat er werk aan de weg was door een aardverschuiving. Die tocht was wel weer een belevenis: we hebben de inheemse Kichwa bevolking met hun donkere rokken, witte blousjes met borduursels, hoedjes, goudkleurige kettingen en armbandjes met rode kraaltjes om beide polsen, goed kunnen bestuderen. De normale bus naar Mindo zat daarna wel erg comfortabel!

Mindo is een klein plaatsje en ligt middenin het cloudforest, we kwamen dan ook weer in wolken en regen aan. We zaten als enige gasten in een familiehostel met als topattractie de tuin. Rodney, de eigenaar, is al 12 jaar met zijn tuin bezig om hem zo in te richten dat er veel vogels komen. Hij is goed bezig want het wemelt er van de kolibries en vinken in allerlei kleuren en zelfs nog een toekan; hartstikke mooi! We hebben rondom Mindo mooi kunnen wandelen en zijn naar een vlinderboerderij geweest. Hier worden vlinders gekweekt en een gedeelte wordt uitgezet. Er vlogen vlinders, zelfs groter dan vogels rond.

De zaterdagmarkt in Otavalo is een van de grootste van Zuid-Amerika. We hebben daar de hele dag lekker rondgestruind en natuurlijk dollars opgemaakt: tasje voor mama, vest voor papa, tafelkleed voor buiten en een paar cadeautjes. Ook de grote groente en fruitmarkt en het vlees met kippen en een varkenskop op de BBQ waren een attractie. De dag erna hebben we rondgevaren in het kratermeer van Cuicocha en zijn we naar de leermarkt van Cotacachi geweest. De avond hebben we hartenjagend met biertjes afgesloten, Daan heeft gelukkig zijn allerlaatste kans om ook een keer te winnen, blij aangegrepen! (en terecht hoor). Vandaag nemen we afscheid van Bennie en Geertje, zij gaan vanaf Quito weer naar Nederland.

We hebben samen met Bennie en Geertje een toptijd in Ecuador gehad! We kijken uit naar ons weerzien met Colombia!