Torres del Paine, Perito Moreno, Fitz Roy

Zaterdag 20 januari hebben we de bus uit Ushuaia naar Puerto Natales in Chili genomen, Brad en Steve van de Antarctica groep zaten in dezelfde bus. Puerto Natales is de uitvalsbasis voor het nationale park Torres del Paine dat ongeveer 150 km ten noorden hiervan ligt. Zondags hebben we onze inkopen gedaan (eten voor 5 dagen), en een tent, kookspullen, matrasjes en slaapzakken gehuurd voor onze trekking door Torres del Paine. We hebben een route gelopen die de vorm heeft van een "W"; Steve, liep samen met ons.  

De eerste dag begon geweldig. Tijdens de boottocht naar het startpunt hadden we bijna geen wind en zon; het meer was net een spiegel. We zijn de tocht in het westen begonnen zodat we de torens, die het hoogtepunt zijn, aan het einde van de trekking zagen (ook was dan het meeste eten op en de tas minder zwaar). We zijn na de bootocht naar camping bij refugio Grey gelopen; heuvel op, heuvel af, grootendeels door een verbrand bos. Helaas is een groot deel van het westen van het park in 2011 verbrand, doordat iemand toch heeft gekookt buiten de daarvoor aangewezen gebieden, superzonde. Bij Lago Grey was het bos weer zoals het hoort te zijn. Ook konden we daar de gletsjer goed bekijken (dit deel zonder zware tas, was nog iets verder lopen dan de camping). Nadat we onze tent hadden opgezet, hebben we overheerlijke rijst, pakje Knorr en kokend water, gemaakt (onze maaltijden waren erg gevarieerd: afwisselen Knorr rijst en pasta).  

De volgende dag begon met een ontbijtje met noodle soep en heerlijke verse koffie van Steve. Ook hebben we geleerd dat bij het opbouwen van de tent dat het niet zo comfortabel is dat de hoofden naar beneden liggen... Nadat we onze tent hadden afgebroken en ingepakt zijn we teruggelopen naar het startpunt bij Paine Grande en hebben daar de tent opgezet. Daarna hebben we genoten van Pisco Sour, een Chileens drankje. Wel fijn dat deze camping een bar erbij had!  

Dag 3 begon met regen. We hebben de tent in de regen afgebroken en hadden goede moed dat het op zou gaan klaren. Onze groep is aangevuld met Thiago uit Brazilië (vanaf Grey) en Unai uit Baskenland, die we bij Paine Grande tegenkwamen en kennen van Antarctica. Erg gezellig dus. We hebben die dag de hele dag in de regen gewandeld. Valle del Francés was helaas helemaal in de wolken. Nadat we de tent weer opgezet hebben, ook in de regen (op dit punt vertoonde het optimisme van mij zelfs scheurtjes...), hebben we ons opgewarmd in het restaurant van refugio Los Guernos. Daar kwamen we ook nog Jim en Jaenie, een ouder stel uit VS die we ook kennen van Antarctica, tegen. We hebben gezellig met elkaar wijntjes gedronken. Toen het  begon op te klaren was de regen van de afgelopen uren snel vergeten!  

Dag 4 was top. De hele dag zon en lekker door kunnen wandelen naar de gratis camping Torres aan de voet van de klim naar het uitzicht op de torens. We hebben de torens in volle glorie kunnen bewonderen. We hebben daar ook nog even met z'n allen een wijntje op gedronken! (iedereen had een literpak meegesleept vanaf de lager gelegen refugio Chileno). Iedereen loopt dezelfde route, wij liepen steeds met z'n 5en, maar op de camping kwamen we ook steeds dezelfde andere groepjes tegen, in totaal ongeveer 20 mensen.  

Op deze camping spraken we een stel uit de VS, die net terugkwamen van hun beklimming van Torre Norte (de rechter op de foto's, 1 km steil de lucht in). Echt supergevaarlijk en in 1993 is deze voor het laatst beklommen. Ze hebben er 15 dagen over gedaan, indrukwekkende foto's en verhalen. Alle touwen moesten ze zelf handmatig bevestigen en ze hadden en hangend tentje. Het gevaarlijke is dat er regelmatig rotsen naar beneden vallen. Zij hadden een groot gat in de tent van een rots die er dwars doorheen gevallen was, vlak langs het hoofd van het meisje...  

De laatste dag begon vroeg, we zijn om 4 uur opgestaan om de zonsopgang te kunnen zien. We sliepen meestal met alle kleren aan vanwege de kou ('s nachts rond -2 graden) maar deze nacht ook met sjaal om (opstaan gaat dan wel snel). Na een uurtje klimmen in een stoet met hoofdlampjes op, kwamen we bij de torens aan en hebben een geweldige zonsopgang gehad. Het was ook nog windstil; het meer voor de torens was ook weer net een spiegel. Na een goede bak koffie van Steve zijn we naar het eindpunt gelopen en 's avonds met de grote groep pizza gegeten en biertjes gedronken. Al met al is het een geweldige tocht geweest en hebben we erg geluk gehad met het Patagonische weer.  

De gletsjer Perito Moreno hebben zaterdags bezocht vanuit El Calafate. In El Calafate kwamen we Thiago weer tegen, die Dan (een Australische jongen), had ontmoet in zijn bus. Met z'n 4en gingen we naar Perito Moreno. Deze gletsjer is een uitloper van de zuidelijke ijsvlakte, de grootste na Antarctica, op het zuidelijke halfrond. De gletsjer schuift elke dag maximaal 2 m en daardoor vallen er regelmatig grote stukken ijs van de gletsjer in het meer. Je hoort de gletsjer bewegen en het afbreken van grote stukken ijs geeft een enorm kabaal. Erg indrukwekkend om te zien en horen!  

Daarna zijn we direct doorgereisd naar El Chaltén, een klein dorpje vlakbij Fitz Roy. Deze piek zagen we al vanaf 200 km vanuit de bus, een supermooie rit, deels over de routa 40 (zo mooi dat Fem onoplettend was en haar telefoon in de bus is kwijtgeraakt). We sliepen met z'n vieren op een dorm; Steve kwamen we ook weer tegen, hij sliep op een andere kamer. Ook kwamen we Tal, een Israëlische jongen van de Antarctica-boot, weer tegen. We hebben weer samen gekookt en gegeten en natuurlijk weer biertjes gedronken. Vanuit El Chaltén hebben we 2 dagtochten gedaan. Zondags naar Laguna Torre met mooie uitzichten en gisteren naar Laguna de los Tres. De tocht naar Laguna de los Tres was prachtig door bossen, langs rivieren en meren en met telkens mooie uitzichten op Fitz Roy. We hebben enorm genoten!  

Momenteel zitten we in de bus over routa 40 naar Bariloche, een monsterrit van 2 nachten, uitzichten tot nu toe voornamelijk pampa. We hebben veel zin om weer een eigen kamertje in Bariloche te hebben!