San Pedro de Atacama, Salta en omgeving

Op zondag 10 februari zijn we na een busrit van 24 uur in San Pedro de Atacama aangekomen. San Pedro, zoals de naam al aangeeft, ligt in de Atacamawoestijn aan de zoutvlakte en omgeven door besneeuwde vulkanen, bergen en valleien. Men zegt dat dit de droogste woestijn ter wereld is..... Gemiddeld valt hier 22 mm regen per maand, maar op donderdag en vrijdag is hier 44 mm in enkele uren gevallen! Erg uitzonderlijk dus. De straten waren rivieren, huizen onder water en wegen verwoest. Gelukkig konden wij toch San Pedro welliswaar met een overstap op kleinere bus bereiken. Ook waren veel plekken weer opgedroogd en was het dagelijkse leven weer in volle gang.

Vanuit San Pedro hebben we met een klein groepje de Lagunas Altiplanonicos bezocht. Deze meren liggen in de hoogvlakte op zo'n 4200 m en worden omgeven door vulkanen en bergen van de Andes met besneeuwde toppen. Echt een spectaculair gezicht en iets wat je niet in een woestijngebied verwacht.

In de middag zijn we naar de zoutvlakte gegaan. Deze zoutvlakte ligt in een vallei tussen 2 bergketens en is ontstaan doordat het water afkomstig uit de bergen zout oplost en meeneemt wat accumuleert in de vallei. Onder het zout stroomt water en er liggen meren met 3 typen flamingo's in de vlakte. De flamingo's leven van kleine garnaaltjes die in de meren leven, waardoor de flamingo de typische roze kleur heeft (alleen op de vraag hoe het komt dat ze roze geboren worden, wist de gids geen antwoord, ergens klopt zijn theorie dus niet).

Doordat Chilie op 2 aardplaten ligt is er erg veel vulkanische activiteit. Een voorbeeld daarvan zijn de geisers van Tatio op ongeveer 100 km ten noorden van San Pedro. Om half 4 ging daarom al de wekker om naar deze geisers te gaan. De geisers liggen op een hoogte van ca. 4300 m. Op die hoogte 's ochtends vroeg vriest het -5 graden en daardoor is de stoom van de geisers extra goed te zien. Erg mooi! Op ca. 500 m onder het oppervlakte bevindt zich vloeibare magma dat stenen opwarmt, waardoor het grondwater opwarmt dat door de druk naar boven gaat waardoor geisers ontstaan. Het ontbijtje bestond uit door deze natuurlijke bron gekookte eieren en hete melk.

Ook hebben we de vallei del Muerte, 11 km van San Pedro, bezocht (eigenlijk Marsvallei, maar een priester uit het verleden kon deze naam niet goed uitspreken...). Daarna hebben we de zonsondergang in Valle de la Luna bekeken. Schitterend al die rode kleuren. Beide valleien zijn oorspronkelijk rood gekleurd. Nu lijkt het of er sneeuw ligt; dit komt door de vele regen van de afgelopen dagen, waardoor zout oplost en naar boven komt. Dit fenomeen komt erg weinig voor en het duurt ca. 1,5 jaar voordat het zout weg is.

Vanuit San Pedro zouden we om half 10 met de bus naar Salta vertrekken. Uiteindelijk vertrokken we 2,5 uur later en bij de grensovergang Chilie uit verloren we ook nog 1,5 uur doordat de passagierslijst handmatig moet worden ingevuld om permissie voor de grensovergang te krijgen. Wat hebben we het met de EU toch goed; geen grensovergangen en hetzelfde geld. Bij de grens met Argentinië moesten we ook nog eens 2,5 uur wachten.... Uiteindelijk kwamen we om 3 uur in de nacht i.p.v. 8 uur 's avonds in Salta aan.

Salta is een relatief relaxte stad met heuvels rondom. Het argeologisch museum was erg indrukwekkend, vooral de 3 Inca-mummie-kindjes, van wie er in de roulatie 1 tentoongesteld wordt, waren erg indrukwekkend. Deze mooie Inca-kindjes zijn rond 1500 geofferd aan de berggoden met ook het doel om de banden tussen de verschillende groeperingen aan te halen (ze moesten eerst trouwen). In de kou op meer dan 6000 m hoogte op vulkaan Llullaillaco is alles erg goed geconserveerd gebleven. Het heeft erg veel indruk gemaakt.

De afgelopen 4 dagen hebben we een auto gehuurd. Als eerste hebben we het zuiden verkend. We zijn een pas van bijna 3500 m overgegaan, waarna we door het nationaal park Los Cordones reden met schitterende cactussen, kleurige bergen en groepen condors die rondvlogen, echt grote vogels! Cachi was een mooi en rustig dorpje onderweg. Vervolgens hebben we 3 uur over een onverhard deel van de bekende routa 40 gereden en kwamen we uit in Angastaco; een klein plaasje, slechts een paar honderd inwoners. In Angastaco vonden we gelukkig een hostel; er was nl. een festival gaande en het andere hostel was volledig bezet. We hebben daar genoten van lekkere biertjes en dachten rustig te kunnen slapen, maar het feest ging de hele nacht door en om 4 uur 's nachts was er een groot vuurwerk. Uiteindelijk was het feest om half 9 afgelopen. Feesten en lawaai maken kunnen ze wel...

De volgende dag zijn we na nog eens 3 uur rijden over dezelfde overharde weg met mooie uitzichten op de bergen en de rivier naar Cafayate, bekend van de wijnen, gereden. Daar hebben we uiteraard een bodega bezocht en wijntjes geproefd. Vlakbij Cafayate hebben we in de heuvels gelunched en gezocht naar een grot, maar niet gevonden.... De terugreis naar Salta was schitterend; overal zag je bergen die wel 20-90 miljoen jaren oud zijn en verschillende vormen hebben door de wind en regen.

Dag 3 en 4 van de huurauto hebben we in het noorden doorgebracht. Je merkt dat je dichtbij de grens van Bolivia komt; de mensen zien er anders uit en veel koopwaar uit Bolivia. We hadden nu wel een goede nachtrust in een fijn hostel in het plaatsje Tilcara. Daar hebben we ruines van El Pucara, een volk dat leefde 500-1000 jaar voor Christus, bezocht. In het plaatsje Purmamarca zijn heuvels met 7 kleuren. In het noorden zag je veel gekleurde bergen; erg mooi. Ook hebben we de Salinas Grandes bezocht. Dit zijn zoutvlakten maar erg verschillend met de vlakten in San Pedro. De route naar de zoutvlakte via een pas van 4150 m hoog was erg mooi. In totaal hebben we zo'n 1150 km gereden.

Vandaag gaan we met de nachtbus naar Posadas en vervolgens een paar dagen naar Paraguay en dan naar Iguazu. We hebben een erg mooie tijd in San Pedro en Salta en omgeving gehad!