Pantanal en Santa Cruz

Na de Iguazu watervallen was ons plan om in Campo Grande een tour van 3 dagen in de Pantanal te regelen. De Pantanal is een savannegebied in het zuiden van Brazilië. Het is hier wel weer even wennen, we spreken portugnol, haha, een poging tot portugees met een mengsel spaans. Toen we na een nachtbusrit om 7 uur in de ochtend in Campo Grande aankwamen hadden we echter geen zin om die grote stad in te gaan en hebben we de bus naar Bonito genomen, een klein plaatsje in het zuiden van de Pantanal. In de bus naar Bonito ontmoetten we Paulina uit Polen. Zij had al een hostel in Bonito geregeld en werd door de mensen van het hostel opgehaald. Wij besloten om ook mee te gaan; hoefden we ook niet meer te zoeken enzo. Ons hostel was erg leuk, gezellige groep mensen en had zelfs een zwembad.

In totaal zijn we 3 dagen in Bonito geweest en hebben we fietsen gehuurd. Een dag zijn we naar Balineario Municipal, een soort zwemplaats aan de rivier met allemaal vissen erin, geweest. Het water is heel helder waardoor de vissen goed te zien zijn. Op de terugreis zagen we 2 paar rode ara's (grote papagaaien) en enkele toekans overvliegen. De volgende dag zijn we met Paulina en Athinaa (Nederlands meisje met Griekse vader) naar de Gruta do Lago Azul gefietst. Een reisje van 20 km in de zon op een onverharde weg is best wel zwaar... Gruta do Lago Azul is een grot met stalagnieten en stalagtieten gelegen in het bos. Onderin de grot is een klein meertje waarvan het water een blauwe kleur heeft; dit ontstaat doordat de golven van het inkomende licht worden gefilterd en de golf die blauw kleurt overblijft. Erg mooi om te zien! De terugreis was minder mooi; de zon was feller geworden en elke km leek wel 2x zo lang. Halverwege de rit stopte gelukkig een pick-up truck met Braziliaanse mannen. Zij boden spontaan aan om ons terug naar Bonito te brengen. Dat aanbod werd natuurlijk niet afgelagen! Ik denk overigens wel als ik daar alleen had gefietst dat ze niet waren gestopt... Tot nu toe is de Braziliaanse bevolking het vriendelijkste en behulpzaamste volk van alle landen die we tot nu toe bezocht hebben. We komen zeker een keer terug om meer van Brazilië te gaan zien! Verder hebben we nog een gezellige avond met de groep van het hostel in de plaatselijke bar gehad en genoten van het lokale drankje: taboa (cachaca met guarana, de alomgedronken Braziliaanse frisdrank, kaneel en honing), dat ging er goed in!

Corumbá, een grensplaats, was onze laatste stop in Brazilië. De busrit van Bonito naar Corumbá was erg mooi; we zagen een hert en ik dacht zelfs een tapir te hebben gezien. Ons oude plan om een toer te gaan doen kwam weer naar boven. We hadden inmiddels al wat negatieve verhalen over de toers gehoord, maar we hadden toch het gevoel dat we iets misten. Uiteindelijk hebben we een toer geboekt, maar onze verwachtingen wel erg naar beneden bijgesteld.

Afgelopen zondag was onze eerste dag; onderweg naar de accomodatie stopten we bij een poeltje met honderden kaaimannen. Er heerste een gevoel en geur van dood en verderf daar, Sodom en Gomorra.... De 'lodge' lag aan de Paraguay rivier. Men zei dat je er kon zwemmen, maar het wemelde van de piranha's. Ik heb er geen duikje aan gewaagd. Toen het donker was hebben we een tochtje op de rivier gemaakt. Dag 2 begon met piranha-vissen. Femke was er snel klaar mee toen ze zag hoe de beestjes werden behandeld. De gevangen vis werd levend in een droge bak gestopt. Hier hebben we zeker iets van gezegd. Ook heeft onze camera een niet geplande duik in de rivier gemaakt. Al met al was de zin er bij mij ook wel af en besloot ook vroegtijdig te stoppen.

Aan het einde van de dag hebben we een erg mooie boottocht gemaakt. We zagen veel vogels, zoals een ijsvogel, kaaimannen en carpincho's. Nu weten we eindelijk wat carpincho's zijn. Tijdens onze Spaanse lessen in Buenos Aires kregen we te horen dat carpincho's grote knaagdieren van 80 kg zijn, met waterkades als leefomgeving; wij konden ons daar geen voorstelling van maken, maar nu wel. De otters die we hebben gezien waren geweldig. Otters zijn erg goede jagers; in groepjes pakken ze zelfs kaaimannen. Alleen de beestjes die we in de Pantanal het meeste hebben gezien waren de muggen; ze zijn gek op zwart. Ons muggespul is nu ook bijna op...

Op de laatste dag hebben we eerst gekeken of de camera de duik had overleefd. Gelukkig gingen de lampjes aan en kwam de lens weer tevoorschijn! We konden weer foto's maken tijdens onze wandeling door de bossen en vlakten. We hebben blauwe ara's gezien, die van veraf al te horen zijn, als ze hun eigen naam schreeuwen. Ook zagen we aapjes en coati's. We hebben een leuke tijd gehad, maar ik zou niet meer zo'n Pantanal-toer doen. Je krijgt niet waar voor je geld en men heeft weinig respect voor de dieren. Femke heeft de Lonely Planet hierover ook al ingelicht.

Eergisteren zijn we de grens van Bolivia overgegaan. We moesten in het plaatsje Quijarro 7 uur wachten op de bus naar Santa Cruz. Met een groepje medereizigers (een Belg, een Noorse stewardes, een Japanner en een Israëliër) zijn we het stadje ingegaan. Uiteindelijk zijn we beland in een klein supermarkje en hebben daar met z'n allen gezellig biertjes gedronken; een goed begin in Bolivia! We zaten als het ware bij de mensen thuis, we gingen naar hun badkamer, zagen hun keuken, mooie ervaring. Momenteel zijn we in Santa Cruz, stad met een koloniaal centrum, waar we 1 dag geleden om 4 uur in de nacht zijn aangekomen. We zijn erg gastvriendelijk bij ons hostel ontvangen en konden nog een paar uurtjes slapen op een slaapbankje. Gisteren hebben we bij ons hostel genoten van het zwembad en de Carpirinha's! Vandaag gaan we met de bus naar Sucre, een koloniale plaats, zo'n 18 uur met de bus. De bus koste ons 10 euro in totaal voor 2 kaartjes en we zijn benieuwd hoe de busreis zal zijn.......